خب دیماه نود و هشت هم با همه‌ی اتفاقاتی که برای ایران داشت به پایان رسید. واقعا وقتی بهش فکر میکنم اعصابم برای همه‌ی اون اتفاقات بهم میریزه. بین همه‌ی این اتفاقات هیچی بدتر و ناراحت کننده تر از علت سقوط هواپیمای اوکراینی نبود. خدایا خودت عاقبت مون رو ختم به خیر کن. خدایا خودت بهمن ماه و ماه ها و سالهای خوبی برامون بساز.
هجدهم این ماه تولد دو سالگی آریانه ولی برعکس تولد یک سالگیش که از یک ماه قبلش دنبال ایده بودم برای تزیین و حتی دسر و پذیرایی، امسال به این فکر میکنم که اصلا جشن بگیریم یا نه. آخه نگین توی همون تاریخ باید بره شمال و حتما که برای دفعه اول پرویز هم باهاش میره . ماشین رو گذاشتیم برای فروش برای همین احتمالا با اتوبوس بروند. خلاصه اینکه فعلا برنامه درستی ندارم تا ببینم چی پیش میاد.
