من اگه شانس داشتم، اسمم شمسی خانوم بود

شما تا چه حد به شانس و اقبال اعتقاد دارید؟

من خودم که خیلی زیاد، البته به تازگی اعتقادم زیاد شده، از زمانی که  خیلی ها رو دیدم که با شرایط مساوی یا حتی کمتر از من وضعیت خیلی مطلوب‌تری از هر لحاظ نسبت به من پیدا کردن به این نتیجه رسیدم که عامل اون چیزی غیر از شانس نمیتونسته باشه. نه اینکه بگم دارم حسادت میکنم، نه اصلا، خدا را شکر هیچ وقت شرایط خوب کسی باعث نشده که به چشم حسد بهش نگاه کنم و یا مثل بعضی از آدما که وقتی کسی در شرایط خوبی قرار داره از هر فرصتی استفاده میکنن که اون شخص رو به زمین بکوبونن، نیستم و نخواهم بود. فقط ذهنم گاهی مثل الان درگیره که من چرا اینقدر کم شانسم؟ چرا حتی توی چیزهایی که داشتنش حق طبیعیه منه هم این کم شانسی ام اینقدر نمود پیدا کرده؟ چرا به هر سمتی که میرم حالا چه شغلی چه اقتصادی چه عاطفی به بن‌بست میخورم؟

به نظر شما چرا؟